Εμφανίζει 1119 αποτελέσματα

Μέλος της οικογένειας Φωτιάδη, μεγαλομπόρων από το Σεβντίκιοϊ της Σμύρνης που δραστηριοποιούνταν εμπορικά, κυρίως, στην Αίγυπτο, ενώ είχαν και μεγάλη κτηματική περιουσία στην περιοχή της Σμύρνης.

Εκπαιδευτικός στη Μεγάλη του Γένους Σχολή

Η οικογένεια Αργυρόπουλου είναι παλιά φαναριώτικη οικογένεια, που έδρασε προεπαναστατικά στην Κωνσταντινούπολη και μετεπαναστατικά στην Αθήνα.

Ο Ιωάννης Φραντζής γεννήθηκε στις 19 Αυγούστου 1909 στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο στρατηγός Αμβρόσιος Φραντζής και μητέρα του η Μαγδαληνή Φραντζή. Σε μικρή ηλικία ο Ιωάννης μετακόμισε με την οικογένειά του στο Λονδίνο όταν ο πατέρας του μετατέθηκε στη βρετανική πρωτεύουσα ως Στρατιωτικός Ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία. Στην Αγγλία φοίτησε στο Dulwich College. Μετά την ενηλικίωσή του επέστρεψε στην Αθήνα όπου και φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1931 έδωσε εξετάσεις για το Διπλωματικό Σώμα με επιτυχία. Από το 1931 έως το 1935 υπηρέτησε στο Υπουργείο Εξωτερικών. Το 1935 διορίστηκε Υποπρόξενος στον Αυλώνα της Αλβανίας και στη συνέχεια στο Γενικό Προξενείο Καΐρου (1938-1940) όπου τον βρήκε η έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1940 κατατάχθηκε ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό Μέσης Ανατολής. Στη Μάχη του Έλ Αλαμέιν πήρε μέρος ως δόκιμος ανθυπολοχαγός της Α΄ Ελληνικής Ταξιαρχίας και παρασημοφορήθηκε. Το 1944 τοποθετήθηκε Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Προέδρου της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου πρώτα στο Κάιρο και στη συνέχεια στο Λίβανο.

Κατά την απελευθέρωση είχε διορισθεί σύνδεσμος του Προέδρου της Κυβέρνησης με τις αγγλικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές στην Ελλάδα και ήταν παρών στις κρίσιμες συνεδριάσεις στα Δεκεμβριανά. Το 1945 τοποθετήθηκε ως σύνδεσμος του Αντιβασιλέως και του Υπουργείου Εξωτερικών. Κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης των Παρισίων το 1946 διετέλεσε Διευθυντής του Ιδιαίτερου Γραφείου του Προέδρου Κ. Τσαλδάρη. Το 1947 για ένα μικρό χρονικό διάστημα υπηρέτησε ως γενικός διευθυντής Τύπου του Υπουργού Βορείου Ελλάδος Δημήτριου Ροδόπουλου . Στη συνέχεια και μέχρι το 1948 υπηρέτησε ως επιτετραμμένος στην Πρεσβεία της Ελλάδος στην Πραιτώρια. Από το 1948 έως το 1950 ο Φραντζής υπηρέτησε στην Ελληνική Πρεσβεία της Ουάσινγκτον. Το Σεπτέμβριο του 1950 διορίστηκε Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Υπουργού Εξωτερικών Στ. Στεφανόπουλου. Στη θέση αυτή παρέμεινε έως το 1953 με συνεχείς αποστολές στο Παρίσι και το Στρασβούργο στις συνεδριάσεις του Συμβούλιου της Ευρώπης. Η θέση του Συμβούλου στην Πρεσβεία του Λονδίνου αποτέλεσε τον επόμενος σταθμό στη διπλωματική του καριέρα απο το 1953 έως το 1955.

Απο το 1955 έως το 1958 συνέχισε να υπηρετεί στο Λονδίνο στη θέση του Διευθυντή του Γραφείου Τύπου της Πρεσβείας. Το Φεβρουάριο του 1958 τοποθετήθηκε στην Τριμερή Γραμματεία Συμφώνου Άγκυρας ως Προϊστάμενος της Γραμματείας. Από το 1959 έως το 1964 υπηρετεί στο ΥΠΕΞ στην Αθήνα. Το 1964 διορίζεται Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Ευρωπαϊκής Συνεργασίας. Από το 1965 έως το 1967 υπηρέτησε στην Πρεσβεία της Ινδίας ως Πρέσβης της Ελλάδας. Τον Ιούλιο του 1967 εξήλθε του διπλωματικού κλάδου αφού είχε συμπληρώσει το όριο της τριακονταπενταετίας. Ο Ιωάννης Φραντζής παντρεύτηκε το 1957 τη Φάνη Αργέντη. Πέθανε το 1984 στην Αθήνα.

Ο Philip Betancourt, Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Temple της Φιλαδέλφεια (ΗΠΑ) και αρχαιολόγος με ειδίκευση τη Μινωική Κρήτη, δώρισε το 2002 τη συλλογή του από ταχυδρομικά δελτάρια στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη.

Τριτοετής φοιτητής της Νοµικής Σχολής στο Πανεπιστήµιο Αθηνών, ο Στέφανος Σαράφης (Τρίκαλα Θεσσαλίας 1890 - Αθήνα 1957) κατατάχτηκε εθελοντικά στο στρατό το 1912 και έλαβε µέρος στους Βαλκανικούς πολέµους. Στη συνέχεια φοίτησε στη Σχολή Υπαξιωµατικών. Προσχώρησε στο κίνηµα της Θεσσαλονίκης και συµµετείχε στον Α΄ Παγκόσµιο Πόλεµο και στη Μικρασιατική Εκστρατεία προαγόµενος συνεχώς επ’ ανδραγαθία. Το 1920, διώχτηκε από τους "µοναρχικούς" και εξορίστηκε.. Επανερχόµενος στο στράτευµα µετά την επικράτηση της "επανάστασης του 1922" µε το βαθµό του αντισυνταγµατάρχη (1923), µετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία (1924) και φοίτησε στη Σχολή Πολέµου (1925-1926). Στρατιωτικός ακόλουθος στη Γαλλία το 1934, αποτάχθηκε από το στρατό και καταδικάστηκε σε φυλάκιση, µετά το Κίνηµα το 1935. Ιδρυτής το 1941, µαζί µε άλλους στρατιωτικούς, της µυστικής οργάνωσης 3Α, βγήκε στο βουνό το 1943 για να οργανώσει αντάρτικο. Προσχώρησε στον ΕΛΑΣ, µετά τη πρόσκαιρη σύλληψή του, και έγινε ο στρατιωτικός αρχηγός του. Το 1946 εκτοπίστηκε στην Σέριφο και στη συνέχεια στη Μακρόνησο. Το 1951, εξόριστος στον Αη Στράτη, εκλέχτηκε βουλευτής της ΕΔΑ αλλά η εκλογή του ακυρώθηκε. Γραµµατέας της ΕΔΑ και µέλος της Διοικούσας της Επιτροπής από το 1951, εκλέχτηκε βουλευτής Λαρίσης το 1956. Το 1957 σκοτώθηκε στον Άλιµο.