Showing 1119 results

Η Αγγελική Ζεγκίνη γεννήθηκε το 1950 στην Θεσσαλονίκη, όπου και κατοικεί. Φοίτησε στη Σχολή Ξεναγών Θεσσαλονίκης και άσκησε το επάγγελμα της ξεναγού μέχρι τη συνταξιοδότησή της. Ήταν παντρεμένη με τον Ευστράτιο Ζεγκίνη, με τον οποίο απέκτησαν τρία παιδιά.

Ο Ευστράτιος Ζεγκίνης (1938-2020) γεννήθηκε στην Ίμβρο και αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Χάλκης. Το 1993 εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής στην Παιδαγωγική Σχολή Φλώρινας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 2003 έγινε καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ. Ανέλαβε το έργο της τεκμηρίωσης και αρχειοθέτησης του Πατριαρχικού Αρχείου ως Διευθυντής του Ιστορικού Αρχείου του Οικουμενικού Πατριαρχείου από το 2005 έως το θάνατό του το 2020.

Οι εκδότες Αλέπαντος & Κότσιφας, με έδρα στην οδό Σταδίου 59, Αθήνα, εξέδωσαν πολεμικά επιστολικά δελτάρια με σκοπό την κάλυψη της ζωής των Ελλήνων στρατιωτών κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία. Αποτύπωσαν στιγμιότυπα από την καθημερινότητα των στρατιωτών, τις πολεμικές επιχειρήσεις ή τοπία από τη Μικρά Ασία. Σκοπός των δελταρίων ήταν η «Επίσημη Πολεμική Έκθεση», που έλαβε χώρα τον Ιούνιο του 1922 από τη Χαρτογραφική Υπηρεσία της Στρατιάς. Αποτυπώνεται η «καλή» πλευρά της ζωής των στρατιωτών με ήρεμα τοπία και στιγμιότυπα από την καθημερινότητά τους στο μέτωπο, ενώ οι επιχειρησιακές λήψεις ήταν πιθανότατα σκηνοθετημένες.

ΠΗΓΗ: https://www.skroutz.gr/s/127902/Η-μικρασιατική-εκστρατεία-Όπως-την-αφηγούνται-τα-επιστολικά-δελτάρια-των-εκδοτών-Αλέπαντου-και-Κότσιφα.html#description

Η δωρήτρια, Ελπινίκη Κοντέλη, είναι εγγονή της Ελπινίκης Κοντέλη από τα Μοσχονήσια της Μικράς Ασίας.

Ο Νικόλαος Οικονόμου είναι ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Α.Π.Θ., ο οποίος δώρισε για ψηφιοποίηση τη συλλογή των καρτ –ποστάλ και φωτογραφιών στη μνήμη του πατέρα του, Δημητρίου Οικονόμου.

Ο Δημήτριος Φυτούλης είναι δικηγόρος και συλλέκτης αρχειακού υλικού.

ΒΔ 7-11.04.1914 (ΦΕΚ 88/τ. Α΄/1914)Περί σύστασης δικαστηρίων στη Μακεδονία
Σύμφωνα με τα άρθρα 6, 11, 12, 13 του Νόμου 147 /5 Ιανουαρίου 1914: " περί της εν ταις προσαρτωμέναις χώραις εφαρμοστέας νομοθεσίας και της δικαστικής αυτών οργανώσεως" με υπουργό Δικαιοσύνης τον Κ.Δ. Ρακτιβάν αποφασίστηκε η σύσταση δικαστηρίων στις επαρχίες της Γενικής Διοίκησης Μακεδονίας και συγκεκριμένα:

1. Ένα Εφετείο στη Θεσσαλλονίκη
2. Δέκα Πρωτοδικεία (και της Θεσσαλονίκης)
3. Δέκα Ειρηνοδικεία πρώτης τάξεως (και της Θεσσαλονίκης)
4. Σαράντα ένα Ειρηνοδικεία δευτέρας τάξεως
5. Οκτώ ειδικά Πταισματοδικεία( και της Θεσσαλονίκης) (άρθρο 1)
   για την απονομή πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης
   Η δικαιοδοσία του Εφετείου Θεσσαλονίκης επεκτείνεται σε περιφέρειες των Πρωτοδικείων Θεσσαλονίκης, Σερρών, Δράμας, , Καβάλας, Βεροίας, Εδέσσης, Καστοριάς και Φλώρινας (άρθρο 3)
   Το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης περιλαμβάνει στη δικαιοδοσία του τις περιφέρειες των Ειρηνοδικείων :
6. Θεσσαλονίκης, 2. Βασιλικών, 3. Μπάλτσας , 4. Γουμενίθτσας, 5. Λαγκαδά, 6. Σωχού, 7.Κιλκίς, 8. Κιλινδίρ, 9. Πολυγύρου, 11. Άρνης, 12. Ιερισσού, 13. Βάλτης, 14. Συκιάς (άρθρο 4)
   Το Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης ασκεί τη δικαιοδοσία του στην περιφέρεια της πόλεως Θεσσαλονίκης και των εξής χωριών (άρθρο 5):
7. Ασβεστοχώρι, 2. Χορτιάτης, 3. Καπουτσήδες, 4. Άη Σακλή (Μπουγιούκ Μαχαλάς), 5. Σέδες, 6. Κραν, 7. Ματσάρηδες, 8. Λουτρά Σέδες, 9. Μεγάλο Καραμπουρνού, 10. Μικρό Καράμπουρνού, 11. Μπαχτσέ, 12. Τσαίρ, 13. Καρατσοβαγή, 14, Ζουμπάτες, 15. Χατζή -Μπαλή, 16. Ουζούν Αλή, 17. Επανωμή, 18. Κριτσανά, 19. Τούμπα, 20. Αλυκαί, (Κουρσούκ Τούζλα), 21. Γιαννιτσίδες, 22. Κουλακιά, 23. Καιλή, 24. Κιρτσιλάρ, 25. Μουστάφτσα, 26. Τσοχαλάρ, 27. Ζορμπάς, 28. Σαρίτσα, 29. Γιαϊλαντίκ, 30. Δαούτσα, 31. Κάτω Κουρφάλι, 32. Άνω Κουρφάλι, 33. Μεσαίο Κουρφάλι, 34. Μεντεσελή, 35. Χάνι Βαρδάρ, 36. Τοπσίν, 37. Σιδηροδρομικός Σταθμός Τοπσίν, 38. Καβακλή, 39. Δουρμουσλή, 40. Χατζηλίκι, 41. Γιαχαλή, 42. Βερλάντζα, 43. Καραογλού, 44. Δογαντζή, 45. Βαθύλακκος, (Καδή-Κιόϊ), 46. Μπουγαρίαβον, 47. Σαρηομέρι, 48. Ίγλιτς., 49. Σιαμλή, 50. Βαλμάδα, 51. Τεκελή, 52. Κάτω Καβακλή, 53. Κολοπάντζα, 54. Γκιόρδινον, 55. Νάρες, 56. Τρία Χάνια, 57. Πλατανάκια, 58. Λεμπέτ, 59. Δουδουλάρ, 60. Ουρετζούκ, 61. Λάμπρα, 62. Μαχμούτ, 63. Τσαλή, 64. Ζάτσοβον, 65. Λουτρά Σέδες, 66. Χαρμάν- Κιόϊ, 67. Αραπλή, και 68. Ζορμπά και όλων των συνοικισμών εντός της παραπάνω περιφέρειας.
   Τέλος, τα Πταισματοδικεία Θεσσαλονίκης ασκούν δικαιοδοσία στις περιφέρειες των ομώνυμων Ειρηνοιδικείων (άρθρο 16).

ΠΗΓΗ: http://www.et.gr/api/DownloadFeksApi/?fek_pdf=19140100088

H Pallas Nagy Lexikona είναι η πρώτη εγκυκλοπαίδεια που γράφτηκε στα ουγγρικά και δεν αποτελεί μετάφραση από άλλη γλώσσα. Για τους συνολικά 16 τόμους, με 150.000 λήμματα, που εκδόθηκαν στο διάστημα 1893 έως και 1897, εργάστηκαν περίπου 300 συγγραφείς. Η πλειοψηφία των συγγραφέων ανήκε στη Hungarian Academy of Sciences. Επιμελητής της έκδοσης ήταν ο József Bokor.

ΠΗΓΗ: http://www.mek.iif.hu/porta/szint/egyeb/lexikon/pallas/html/

Ο Μιχαήλ Σαλίβερος έμαθε την τέχνη της τυπογραφίας στις επιχειρήσεις του Ανδρέα Κορομηλά και του Ανέστη Κωνσταντινίδη. Το 1892 ίδρυσε αρχικά το βιβλιοπωλείο και αργότερα τον εκδοτικό οίκο, ενώ το 1896 αποκτά ιδιόκτητο τυπογραφείο με έδρα την Αθήνα. Ειδικεύεται σε βιβλία με έμφαση στα ξένα σχολικά εγχειρίδια, ενώ παράλληλα τυπώνει χάρτες, εικόνες, τετράδια καλλιγραφίας κι άλλο εκπαιδευτικό υλικό. Τομέας ειδίκευσής του υπήρξε επίσης το θρησκευτικό / εκκλησιαστικό βιβλίο και η σειρά «Εκκλησιαστική Βιβλιοθήκη» με την έκδοση φθηνών, ευρείας κατανάλωσης, εκκλησιαστικών βιβλίων. Το 1934 ο εκδοτικός οίκος μετατρέπεται σε ανώνυμη εταιρεία.

ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org/wiki/Ιστορία_της_τυπογραφίας_στο_νεοελληνικό_κράτος

Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Ανταλλαγής της Λωζάννης, την εκτίμηση και εκκαθάριση της αξίας των εκατέρωθεν εγκαταλειφθεισών περιουσιών ανέλαβε η Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής. Προκειμένου να υποστηριχθεί το έργο της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής Πληθυσμών, συστάθηκε τον Μάιο του 1924, στο πλαίσιο του Υπουργείου Γεωργίας, η Γενική Διεύθυνσις Ανταλλαγής Πληθυσμών. Στο πλαίσιο της Γενικής Διευθύνσεως Ανταλλαγής συστάθηκε το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, προκειμένου να γνωμοδοτεί για κάθε ζήτημα σχετικό με την εφαρμογή της Σύμβασης της Λωζάνης, το οποίο αντικαταστάθηκε τον Αύγουστο του 1926 από τη Γνωμοδοτική Επιτροπή Ανταλλαγής. Συστάθηκε επίσης και η εξωτερική υπηρεσία της Γενικής Διευθύνσεως Ανταλλαγής, η οποία αποτελείτο από τα κατά τόπους γραφεία ανταλλαγής, τα οποία ιδρύθηκαν στις έδρες των οικονομικών εφοριών των Νέων Χωρών. Για την εκτίμηση των ελληνικών περιουσιών οι οποίες εγκαταλείφθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στήθηκε ένας τεράστιος μηχανισμός: 1.114 πρωτοβάθμιες επιτροπές εκτιμήσεως, μία ή περισσότερες για καθεμία από τις 934 χριστιανικές κοινότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και 52 δευτεροβάθμιες επιτροπές (31 στην Αθήνα και 21 στην επαρχία). Τον Μάιο του 1927 συστάθηκαν 20 τριμελείς δευτεροβάθμιες επιτροπές, οι αποκαλούμενες «εφετεία της ανταλλαγής» (8 στην Αθήνα και 12 στην επαρχία), προκειμένου να ελεγχθούν «άταξίες, άνωμαλίες και άδικίες» των αποφάσεων των πρωτοβάθμιων επιτροπών. Μετά την εκτίμηση των περιουσιών των ανταλλαξίμων, αναλάμβανε η Υπηρεσία του Γενικού Μητρώου Ανταλλαξίμων, η οποία περιλάμβανε επτά συνεργεία, διάφορες άλλες υπηρεσίες και τέσσερις επιτροπές κληρονομικών διαφορών. Παράλληλα, το 1924 συστάσθηκαν μικτά επαρχιακά συμβούλια με βάση τις εκκλησιαστικές επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έχοντας ως αντικείμενο την απογραφή της περιουσίας των νομικών προσώπων των ελληνικών κοινοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη γνωμοδότηση για την περιουσιακή κατάσταση των δικαιούχων ανταλλαξίμων.
Με το ψήφισμα της Βουλής της 7ης Απριλίου 1925 αποφασίστηκε να δοθεί, ύστερα από προσωρινή εκτίμηση, μια προκαταβολή μέχρι την τελική αποπληρωμή της αξίας που είχαν εγκαταλείψει οι ανταλλάξιμοι στην Τουρκία. Με το ίδιο ψήφισμα καθοριζόταν ο τρόπος με τον οποίο θα γινόταν η εκτίμηση των περιουσιών των ανταλλαγέντων και θεσπίστηκε η σύσταση εκτιμητικών επιτροπών, οι οποίες διακρίνονταν σε τριμελείς ή πενταμελείς κοινοτικές και πενταμελείς επαρχιακές.
Πηγή: Ν. Ανδριώτης, Οι πρόσφυγες στην Ελλάδα 1821-1940. Άφιξη, περίθαλψη, αποκατάσταση, Αθήνα: Ίδρυμα της Βουλής 2020.

Περίοδος Ηγεμονίας: Το 1860 ιδρύθηκε ο δήμος Μυτιληνών , που περιελάμβανε και το Κοκκάρι.
Το 1874 αποχωρίσθηκε και αποτέλεσε ξεχωριστό δήμο Γ΄τάξεως. Λειτούργησε μέχρι το τέλος της Ηγεμονίας το 1912.
1912 – έως σήμερα: Μετά την ενσωμάτωση στο Ελληνικό κράτος αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα που λειτούργησε μέχρι το 1999 (σχέδιο «Καποδίστριας») οπότε ενσωματώθηκε στον ευρύτερο Δήμο Βαθέος. Το 2011, με την διοικητική διαίρεση του σχεδίου «Καλλικράτης» αποτέλεσε τμήμα του διευρυμένου Δήμου Σάμου. Το 2019 (πρόγραμμα «Κλεισθένης») δημιουργήθηκε ο δήμος Ανατολικής Σάμου. Το Κοκκάρι αποτέλεσε τμήμα του ως δημοτική κοινότητα Κοκκαρίου

Ο Εμμανούηλ Κ. Σοφούλης γεννήθηκε το 1892 στο Άνω Βαθύ Σάμου από γονείς αγρότες. Σπούδασε νομικά και εξάσκησε τη δικηγορία στη γενέτειρά του. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα εκτέλεσε χρέη δημοδιδασκάλου στην Ικαρία. Στενά συνδεδεμένος από παιδί με τον θείο του Θεμιστοκλή Π. Σοφούλη και εμπνεόμενος από το παράδειγμά του, αφοσιώθηκε στην ιδέα της ένωσης της Σάμου με την Ελλάδα από τα 16 χρόνια του. Μετά τη συνθήκη των Σεβρών και τη Μικρασιατική Καταστροφή, κατέβηκε στον ελληνικό πολιτικό στίβο για πρώτη φορά στις εκλογές του 1928 με το κόμμα των Φιλελευθέρων και εκλέχτηκε βουλευτής Σάμου. Το 1943 διορίστηκε υπουργός Κοινωνικής Προνοίας και Αντιλήψεως της εξόριστης Ελληνικής Κυβέρνησης στο Κάιρο και το διάστημα Οκτωβρίου-Νοεμβρίου του ίδιου έτους βρέθηκε στη Σάμο ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης μετά την παράδοση του νησιού από τους Ιταλούς στις ελληνικές αρχές. Έφυγε από τη Σάμο στο τέλος Νοεμβρίου όταν οι Γερμανοί επιτέθηκαν και κατέλαβαν το νησί ως την οριστική απελευθέρωσή του το 1944. Με το τέλος του Πολέμου ανέλαβε υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου, υπεύθυνος για τον επαναπατρισμό των προσφύγων, θέση την οποία διατήρησε μέχρι την εγκατάσταση της κυβέρνησης στην Αθήνα. Εκλέχτηκε βουλευτής στις εκλογές του 1946.
Μετά τον θάνατό του εκδόθηκε το πολεμικό ημερολόγιό του, το οποίο είχε παραδώσει στα παιδιά του, με τίτλο: Ημερολόγιο Πολέμου, 1906-1941: Σάμος, Βαλκανικοί πόλεμοι, μακεδονικό μέτωπο, μικρασιατική εκστρατεία, Αθήνα, εκδόσεις Γρηγόρη, 2007.

[Πηγές σύνταξης βιογραφικού: http://www.biblionet.gr, http://www.psarasbooks.gr/eshop/bio.php.]

Γεννήθηκε τη δεκαετία του 1880 στις Σαράντα Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης και ήταν γιος ιερέα. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στη γενέτειρά του και αργότερα φοίτησε στο Γυμνάσιο Αδριανουπόλεως και στη Ζαρίφειο Σχολή της Φιλιππούπολης. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με υποτροφία εργαζόμενος παράλληλα ως δάσκαλος. Διορίστηκε στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης όπου δίδαξε για τρία χρόνια και στη συνέχεια δίδαξε φιλολογία σε σχολεία της Λάρισας, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Έπειτα υπήρξε για 26 χρόνια καθηγητής στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων του Πειραιά. Παράλληλα ασχολήθηκε με την λογοτεχνία και την λαογραφία. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1922 δημοσιεύοντας διηγήματα και ηθογραφίες σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδεςενώ σημαντικό είναι το ιστορικό και λαογραφικό έργο του με επίκεντρο την περιοχή της Θράκης. Διετέλεσε μέλος του Θρακικού Κέντρου αναλαμβάνοντας από το 1928 την έκδοση του περιοδικού "Θρακικά", ενώ εξέδωσε από το 1934 ως το 1966 το περιοδικό "Αρχείον του Θρακικού Λαογραφικού και Γλωσσικού Θησαυρού". Υπήρξε ιδρυτής και πρόεδρος της Εταιρείας Θρακικών Μελετών και δημοσίευσε σε βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά περισσότερες από 300 μελέτες του με αντικείμενο την Ιστορία, τη λαογραφία, την κοινωνία και τη μουσική παράδοση της Θράκης. Παράλληλα πραγματοποίησε επί χρόνια διαλέξεις σχετικές με τη Θράκη σε διάφορους οργανισμούς και φορείς ανά την επικράτεια καθώς και στο ραδιόφωνο.

Το 1ο Δημοτικό Σχολείο της Χώρας Νάξου ιδρύθηκε το 1785 από μοναχούς στο χώρο του Ναού του Αγίου Γεωργίου Γρόττας. Ο χώρος παραχωρήθηκε από τη Μονή του Αγίου Γεωργίου με τον όρο να λειτουργεί πάντα ως σχολείο. Ο πρώτος δάσκαλος ήταν ο καθηγητής της Πατριαρχικής Σχολής της Κωνσταντινούπολης Χρύσανθος ο Αιτωλός, αδελφός του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

Δεν είναι απόλυτα σαφής η ημερομηνία έναρξης της λειτουργίας του σχολείου. Το παλαιότερο έγγραφο που έχουμε στη διάθεσή μας είναι του 1837, έγγραφο του διοικητή της Επαρχίας Νάξου που απευθυνόμενος προς τη Βασιλική Γραμματεία μεταξύ άλλων ζητά το διορισμό της μοναχού Σακελαρίου Αικατερίνης (δημοδιδασκάλου) στο σχολείο της Βίβλου. Και με έγγραφο του 1839 ορίζεται η μετάθεση της Σακελαρίου από το σχολείο της Τραγαίας στο σχολείο της Βίβλου.
Το σχολείο και μετά την απελευθέρωση και τη σύσταση του πρώτου ελληνικού ανεξάρτητου κράτους, και για πολλά χρόνια ακόμα λειτουργεί στο χώρο της ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου και οι δάσκαλοι ήταν ιερείς. Περισσότερα στοιχεία για το σχολείο έχουμε από το 1898, έτος από το οποίο ξεκινάμε να έχουμε εγγεγραμμένους τους μαθητές που φοιτούσαν στο σχολείο.
Το σχολείο λειτουργεί ως διθέσιο σε αίθουσες του ενοριακού ναού του χωριού μέχρι το 1951. Έκτοτε λειτουργεί και πάλι ως διθέσιο σε νέο χώρο και νέο κτίριο στη βορειοδυτική πλευρά του χωριού, την περιοχή Μποριάδο. Το συγκεκριμένο οικόπεδο δωρίστηκε από την εκκλησία για την ανέγερση του διδακτηρίου το 1938. Έτσι με τη συμβολή των ίδιων των κατοίκων του χωριού κατασκευάζεται η βόρεια πτέρυγα του σχολείου, που περιλαμβάνει 2 αίθουσες διδασκαλίας και το γραφείο διδασκόντων.

Ανταλλάξιμα κτήματα είναι τα κτήματα (αστικά και αγροτικά) που εγκατάλειψαν στην Ελλάδα οι Τούρκοι με την ανταλλαγή των Ελληνοτουρκικών πληθυσμών. Τα ανταλλάξιμα κτήματα διαχειρίστηκαν από 5/5/1925 έως 10/9/1934 από την ΕΤΕ (Εθνική Τράπεζα Ελλάδος). Δυνάμει του Ν.6340/1934 λειτουργούσε στο τότε Υπουργείο Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως Δ/νση Ανταλλαγής και καταργήθηκε διά του Α.Ν.2068/1939. Από 11/9/1939 Α.Ν.1909/39 ανατίθεται στο Ελληνικό Δημόσιο (Υπουργείο Οικονομικών - Γενικόν Λογιστήριον του Κράτους - Διεύθυνσις Διαχειρίσεως Ανταλλάξιμων Μουσουλμανικών Κτημάτων) η διαχείριση της εγκαταλειφθείσας από τους Τούρκους περιουσίας. Με την ίδρυση των Κτηματικών Υπηρεσιών (284/88 Π.Δ.) η αρμοδιότητα διαχείρισης των ανταλλαξίμων κτημάτων υπάγεται στις Κτηματικές Υπηρεσίες των νομών που υπάρχουν ανταλλάξιμα κτήματα. Η Κτηματική Υπηρεσία Ν. Λέσβου, η οποία ιδρύεται το 1989, παραλαμβάνει από την Δ.Ο.Υ. Μυτιλήνης και διαχειρίζεται το αρχείο του Γραφείου Διαχείρισης Ανταλλάξιμης Περιουσίας Μυτιλήνης.

Η κοινότητα Πραβίου της Επαρχίας Παγγαίου του νομού Καβάλας μετονομάζεται σε κοινότητα Ελευθερουπόλεως και ο συνοικισμός Πράβι σε Ελευθερούπολις (ΦΕΚ 40Α – 05/02/1929)

Η Αικατερίνη (Κατίνα) Λαχουβάρη- Χατζηκωνσταντή (Οδεμήσιο Μικράς Ασίας 1917- Καβάλα 2005) ήταν κάτοικος του Οδεμησίου Μικράς Ασίας μέχρι τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής της. Τον Αύγουστο του 1922 λόγω των τραγικών γεγονότων κατέφυγε με την οικογένειά της στη Σμύρνη. Εκεί έχασε τον πατέρα της και άλλους συγγενείς και είδε τη Σμύρνη να καίγεται και να λεηλατείται. Με ενδιάμεσους σταθμούς τη Μυτιλήνη και το Βόλο το 1925 έφτασε με τα εναπομείναντα μέλη της οικογένειάς της στην Καβάλα.
Το 1926 μπήκε στο Ορφανοτροφείο της Δράμας ως ορφανή από πατέρα. Εκεί έβγαλε το δημοτικό και έμαθε την τέχνη του κεντήματος. Επέστρεψε στην Καβάλα το 1933 και έζησε σε προσφυγικό σπίτι στην συνοικία των Πεντακοσίων. Το 1941 παντρεύτηκε τον Κοσμά Λαχουβάρη, πρόσφυγα από το Γάνο της Ανατολικής Θράκης. Απέκτησαν τρία παιδιά. Το 1943, κατά τη διάρκεια της Βουλγαρικής Κατοχής, η οικογένειά της εξαναγκάστηκε να καταφύγει στη γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη. Έμειναν εκεί μέχρι το 1947. Έκτοτε έζησε στην Καβάλα. Ο σύζυγός της πέθανε το 1986 και η ίδια το 2005.

Το Γραφείο Εποικισμού Καβάλας ήταν υπεύθυνο για την αποκατάσταση των προσφύγων στο νομό.
Σύμφωνα με στοιχεία του Δ. Β. Πεχλιβάνογλου, προϊσταμένου του Γραφείου Εποικισμού Καβάλας, το Γ.Ε.Κ. παρέλαβε μετά την άφιξή τους 10.760 οικογένειες προσφύγων, συνολικού πληθυσμού περίπου 40.000 ατόμων, και τις εγκατέστησε σε 122 παλιούς και νέους οικισμούς του Ν. Καβάλας.
Κατά προέλευση οι πρόσφυγες ήταν
• Μικρασιάτες: οικογένειες 4.180 - άτομα 16.063
• Θράκες: οικογένειες 3.359 - άτομα 12.953
• Πόντιοι: οικογένειες 2.977 - άτομα 10.550
• Καυκάσιοι: οικογένειες 66 - άτομα 225
• Διάφοροι: οικογένειες 29 - άτομα 211
Από τους 122 Οικισμούς του Νομού Καβάλας:
• Οι 84 ήταν παλιά τουρκοχώρια, με 6.405 οικήματα, στα οποία στεγάστηκε ανάλογος αριθμός προσφύγων.
• Οι 13 ήσαν τσιφλίκια τουρκικά, στα οποία κτίστηκαν από τους ίδιους τους πρόσφυγες (κυρίως Θράκες) 524 πρόχειρα οικήματα.
• Οι 25 ήταν νέοι Οικισμοί που δημιουργήθηκαν από το Γραφείο Εποικισμού, με 1.651 οικήματα.

Η Θρακική Εστία Καβάλας ιδρύθηκε το 1972 από Θρακιώτες πρόσφυγες του νομού Καβάλας με σκοπό τη διατήρηση των ηθών και εθίμων της Θράκης.

Έτος ιδρύσεως 1950